Φοβάμαι... τις στιγμές που θα ρθουν

και λαίμαργα από πόθο τα βλέμματα σου θα με ψάξουν.

κι εγώ, θα υπάρχω μέσα σε ένα κορμί

που μου ανήκει, άλλα δεν είναι δικό μου.

και θα παλεύω να κρύψω τις ατέλειες,

να ρίξω σκιές στις ρυτίδες μου,

να καμουφλάρω το χρόνο που με άγγιξε,

να παραδοθώ γυμνή με περίτεχνο ντύσιμο,

να μη βλέπεις... να μη δω στο βλέμμα σου

την απογοήτευση...

όμως... κι αν ακόμα ξεγελάσω τα μάτια σου,

σ εκείνα τα χέρια σου, θα φανερωθεί η αλήθεια...