Μην έρχεσαι τις καθημερινές.
οι σκιές είναι ποιο μαύρες και ο αέρας ουρλιάζει στ' αυτιά μου.
οι περαστικοί σκύβουν πάντα το κεφάλι
και η μοναξιά δεν ξεριζώνεται.
θρονιάζεται η απελπισία στο θρόνο που κρατώ μόνο για το δάκρυ σου,
και είναι δύσκολο να την διώξω.
έλα τις Κυριακές που πετιμέζι γίνεται η αγάπη και προσφέρεται.
ακόμη κι αν ο ήλιος δεν συμμετέχει, η μέρα μου φωτίζεται από το θαύμα.
τις Κυριακές δεν έχω ανάγκη τα πουλιά και τα λουλούδια.
μου φτάνεις εσύ και ένα τραγούδι...
γι αυτό σου λέω ,μην έρχεσαι τις καθημερινές...